میکروفاسیس و محیط بخش 5 سازند گچساران درمیدان نفتی منصورآباد

      سازند گچساران به ‌عنوان پوش‌ سنگ مخزن نفتی آسماری در حوضه زاگرس محسوب می‌شود که در مناطق فروافتادگی دزفول- لرستان تا حوضه خلیج‌فارس گسترش دارد. ضخامت لایه‌های تشکیل‌دهنده این بخش به تدریج از قاعده به سمت بالا، کاهش پیدا کرده و عمده لیتولوژی آن شامل انیدریت، مارن­های خاکستری و قرمز، نمک و میان لایه‌های آهکی می‌باشد. مطالعات پتروگرافی این بخش بافت‌های نودولار، جانشینی، انترالیتیک، پورفیروبلاستیک، جریانی، اسفرولیتی، لانه‌زنبوری، چوب کبریتی مشاهده شده است. در مطالعات پتروگرافی 3 کمربند محیط بالای جزر و مدی (Supratidal)، بین جزر و مدی (Intertidal) و لاگون (Lagoon) که همگی مربوط به ناحیه پشت رمپی یک پلاتفرم کربناته می­باشند، شناسایی شد. تغییرات عمودی میکروفاسیس­ها محیط رسوبگذاری بخش 5 سازند گچساران را یک پهنه­ وسیع سبخایی لاگونی توصیف می­کند. که در هر مرحله پیشروی دریا، مارن­ها و کربنات­های محیط لاگونی و مادستون­های فاقد فسیل پهنه­ها­ی جزر و مدی تشکیل گردیده­اند. سپس افزایش تبخیر سبب ایجاد یک‌فاز پسروی شده که در نتیجه آن بلورهای انیدریت (ژیپس) در یک محیط سبخایی گسترش یافته­اند. پسروی دریا در آخرین مراحل، منجر به شکل­گیری یک کفه­ نمکی شده که لایه­های نمکی در آن رسوب نموده‌اند. اهمیت سازند گچساران پوش‌سنگ مخازن نفت و گاز و همچنین نقش اساسی آن به عنوان مرز میان سازندهای پرفشار و کم‌فشار ( نقطه جداره گذاری) سبب شده که این سازند در مطالعات رسوب‌شناسی و چینه‌شناسی مورد توجه قرار گیرد.